de laan der lanen parelt in de zon
de krokus heeft een paars tapijt geweven
café de Posthoorn blijft de gulle bron
alwaar bezoekers aan hun glazen kleven

Hotel des Indes start een tweede leven
en kruipt voorzichtig uit een flets cocon
Den Haag is hier gewoon Den Haag gebleven
de baksteen blijkt veel sterker dan beton

Couperus kijkt, gebronsd, zijn gasten na
die op het middenpad de tijd trotseren
de oude mensen gaan hier traag voorbij

ze slenteren naar weer een nieuwe mei
hun leven is een koninklijk flaneren
van Vijverberg tot Diligentia

Daan de Ligt