Deze maand een gedicht van Erik Menkveld (1959-2014)
Strand
Wat moet het verrukken, zulke
maten zich met overgave in je
af te voelen drukken. Daarvoor
zal het graag zijn opgespoten.
Of vermoedt het zich zo innig
niet als ik het gun? Dan lag het
niet zo onvertogen vol zinderende
kuiltjes om dat glanzend lichaam,
had het beduidend minder
omzichtig gestoven.
uit de bundel ‘De karpersimulator’
uitgegeven door uitgeverij De Bezige Bij (1997)
